کد مطلب:1532 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا كسي كه با خود حرف مي زند، ديوانه است يا يك نوع مرض است؟ چه كنم كه در خلوت با خودم حرف نزنم؟

موضوع حرف زدن در خلوت، دل مشغولي بسياري از انسان ها است. افرادي كه به نوعي داراي مشكل روحي مي باشند، چه از ناحية فقر عاطفي، يا اقتصادي و يا از دست دادن عزيز و يا مشكلات اجتماعي ديگر، كه آن ها وادار به تخليه درون در مكان هاي خلوت مي كند.

اگر اين حالت با پيش آگاهي همراه باشد يعني فردي كه در خلوت باخود حديث نفس مي كند، مي داند در محيطي خلوت قرار گرفته و از قبل خود را آماده مي كند، مشكل خاصي به حساب نمي آيد مثلاً مشكل عاطفي دارد؛ يا در خانواده اي بزرگ شده كه رنگ عاطفه را در آن نديده است يا در دوران تحصيل و حضور در اجتماع از دوستان ناباب ضرباتي را متحمل شده است، پس در دل خود حرف ها و سخناني را نگه مي دارد و آن را در محيطي خلوت بيرون مي ريزد، گويي كه مكان خلوت براي چنين افرادي سنگ صبور است.

فردي كه در جمع، ضعفي از خود نشان نمي دهد، اما به هنگام خلوت رازهاي دل خود را بازگو مي كند و با خود حرف مي زند، ديوانه و يا دچار اختلالات رواني نيست. ولي اگر اين حالت تشديد يافته و از كنترل خارج شود، لازم است به روان پزشك مراجعه كند.